وبلاگ هم مسیر | دلنوشته های رضا محمودصالحی

رهش کتابی که برخی آن را تا قله قاف بالا می‌برند و برخی (البته به تعداد انگشتان دست) آن را یک تسویه حساب سیاسی می‌دانند نه بیشتر جایی یکی از نویسندگان یک سایت خبری آن را ضعیف ترین اثر امیرخانی می‌خواند و اصلا داستان نمی‌نامدش و جایی دیگر داستان نویس زبده‌‌‌ای مانند محمدرضا بایرامی‌آن را یک کتاب ویژه و خاص می‌داند اما به نظر هیچ کدام از نگاه یک مخاطب با کتاب برخورد نکرده اند. همان مخاطبی که محمد رضا بایرامی‌از عامه پسند بودنش انتقاد می‌کند اما مخاطب است دیگر چه عامه پسند چه غیر عامه پسند!